Αμφιμονοσήμαντη αγάπη μου,
για μια ακόμα φορά θα ήθελα να σου περιγράψω τις συντεταγμένες του εφαρμοστού διανύσματος που έχει αρχή την καρδιά μου και πέρας τα μάτια σου, μάτια που αποτελούν ταυτοτική συνάρτηση των δικών μου.
Οταν σε βλέπω , το μυαλό μου τείνει στο μέγιστο κάτω φράγμα της άνω φραγμένης σκέψης μου.
Η κινητική μου ενέργεια μετατρέπεται σε δυναμική εξαιτίας των επτά ουρανών στους οποίους με ανεβάζεις.. Η βελόνα του αμπερομέτρου της καρδιάς μου κοντεύει να σπάσει λόγω του υψηλού ρεύματος που με διαρρέει όταν αντικρύζω τα μάτια σου..
Μα όταν βρίσκεσαι μακριά μου η ορίζουσα μου μηδενίζεται και το σύστημα γίνεται αδύνατο.
Μόνο όταν σ'έχω δίπλα μου είναι η ορίζουσα ╪ 0 και έχω μοναδική λύση να σου δείξω την αγάπη μου. Μια αγάπη που όλα τα σημεία της ανήκουν στην ίδια κλάση ευθύγραμμων συγγραμικών διανυσμάτων.
Γι'αυτό λατρεία μου, σου ζητώ να κρατήσεις για πάντα την αγάπη μου, ανεξάρτητα του όγκου και της συγκεντρώσεως σε Κ.Σ. (κανονικές συνθήκες) πίεσης και θερμοκρασίας. Σ'αγαπώ πολύ, τόσο που η αγάπη μου τείνει στο +άπειρο και το όριο της δεν ορίζεται.
Για πάντα δικός σου ένας απελπισμένος τεχνολογικοθετικάριος..!!
ΥΓ: Άντε και καλές πανελλήνιες !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου