Κάποιοι άνθρωποι πραγματικά είναι ευτυχισμένοι. Πάρτε για παράδειγμα ένα "καλό ποσοστό" όσων πηγαίνουν στις audition των διάφορων talent shows ανά τον κόσμο. Αποφασισμένοι, σίγουροι για την νίκη, γεμάτοι αυτοπεποίθηση, κοινωνικοί και ομιλητικοί ξεκαθαρίζουν τις προθέσεις και τους στόχους τους με δύο κουβέντες: "Είμαι το επόμενο greek idol". Αφήνοντας λίγα περιθώρια για αμφισβήτηση προς στιγμήν σκέφτεσαι πως ίσως έχουν δίκιο και έτσι περιμένεις γεμάτος ανυπομονησία να τους δεις να διαγωνίζονται. Ευτυχώς μετά τα απαραίτητα διαφημιστικά η αγωνία σου τελειώνει. Ενώ δυναμώνεις τον ήχο και ρυθμίζεις το aspect ratio της 32άρας lcd tv σου για πιο πλούσια εμπειρία, ο andrea bocelli και η Tarja Turunen παρελαύνουν στο μυαλό σου και οι προσδοκίες σου ανεβαίνουν ακόμα περισσότερο. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και γνωριμίες συνοδευόμενες με το ανάλογο χιούμορ ακολουθεί κάτι σαν και αυτό:
Αποσβολωμένος από το θέαμα, περνάς σταδιακά από διάφορα στάδια (έκπληξη, στο πάτωμα από τα γέλια, λύπη, και πάλι στο πάτωμα από τα γέλια κτλ) μέχρι να καταλήξεις στο ότι κάποιοι άνθρωποι ζουν σε ένα δικό τους κόσμο μακριά από ο τι επηρεάζει εσένα και μένα. Μάλιστα όσο και αν προσγειωθούν από τους κριτές θα βρουν μια δικαιολογία τύπου: "Δεν πήρα τις βιταμίνες μου","Η γάτα μου έχει να φάει δύο μέρες" ή ακόμα και "Δεν μπορούν να καταλάβουν το αληθινό ταλέντο" και θα συνεχίσουν τη ζωή τους, πεπεισμένοι ότι "το έχουν", ευτυχισμένοι. Τουλάχιστον μας χαρίζουν στιγμές αξέχαστες όπως η παραπάνω και οι παρακάτω:
Και από τα μέρη μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου